45 jaren van een Latertje
hfst 4-Een eerste jaar om nooit te vergeten-
Ik weet alleen nog dat het eten heerlijk was die eerste avond, en dat ik zo gauw ik mijn kussen raakte sliep, wat anders nooit gebeurde.
De volgende ochtend ontdekte ik dat het eten altijd heerlijk was op Zweinstein.
Ik zat samen met Ginny en Hermelien, en Harry en Ron, die die avond aan waren gekomen in de Ford Anglia van Ron's vader. Ik was aan het uitleggen waarom ik, hoewel ik een jaar ouder was dan Ginny, toch in Ginny's jaar zat. Harry en Ron vonden het een beetje raar, maar Ron vond het wel fijn voor Ginny dat ze niet het enige meisje van Griffoendor uit haar jaar was.
Het ging goed op school, ik had geen moeite met vakken, Ik had toverspreuken meestal binnen 10 pogingen onder de knie en geen last van het feit dat ik Nederlands was, al hadden de zwadderaars nog een excuus om me uit te schelden naast het hebben van Dreuzel ouders, maar wie neemt zwadderaars serieus? Ik werd goede vrienden met Hermelien, Harry, Ron en Ginny, al deed Ginny soms raar. Soms als ik op onze slaapzaal kwam was ze in een boekje aan het schrijven, en zogauw ze merkte dat ik binnen was stopte ze het gauw weg, ook praatte soms in haar slaap over Marten. Ik dacht dat dat haar vriendje was, al leek het of ze verliefd was op Harry, dus ik besloot er niet zoveel aandacht aan te besteden.
Met Kerst bleef ik op school, want teruggaan naar Nederland vond ik te veel moeite, 4 dagen in totaal in de trein vond ik te veel voor zo'n korte vakantie, maar gelukkig bleven de Wemels, Hermelien en Harry, dus het was hartstikke gezellig.
Er gebeurde steeds meer rare dingen op school, dingen waarvan Harry de schuld kreeg, maar ik wist dat hij niks had gedaan. Op een avond was ik Ginny namelijk gevolgd, ik kwam erachter dat ze s'avonds soms niet in haar bed lag, en toevallig waren dat altijd de avonden voordat er weer iets raars was gebeurd. Ik ontdekte dat zij achter die rare dingen zat, en ik kreeg ruzie met haar over het dagboek op de wc's op de tweede verdieping.
Ik had het dagboek afgepakt en doorgespoeld, en legde het zo zonder het te willen in Harry's handen.
Harry, Ron en de genezen Hermelien kwamen steeds dichter bij de oorzaken van de versteningen, en ik probeerde Ginny, die inmiddels haar dagboek terughad, te beschermen, want ik dacht dat haar dagboek nog steeds op de bodem van het meer lag, en dat ze dus niet meer onder invloed van Marten was.
Op de avond van de Verstening van Hermelien zaten Hermelien en ik in de bieb, en ik vroeg haar hoe ver ze al waren met de versteningen, en Hermelien vertelde dat ze wist dat het om een Basilisk ging, een grote slang, die je kon doden door alleen al recht in je ogen te kijken.
Ik vroeg waarom iedereen dan versteend was, en niet dood. Ze vertelde dat het kwam omdat ze allemaal niet rechtstreeks in de ogen van de Basilisk hadden gekeken, maar door een geest, of door de lens van een fotocamera, en dat ze wist waarom Harry soms de Basilisk kon horen, hij bewoog zich door het pijpenstelsel van de school.
Ik bedankte haar, en omdat ik al klaar was met mijn huiswerk ging ik ietsje eerder dan Hermelien terug naar de toren van Griffoendor.
De volgende dag hoorde ik dat Hermelien versteend was, en ik voelde me verschrikkelijk schuldig.
Toen later ook bleek dat Ginny was ontvoerd, en Harry en Ron niet wisten wat te doen vertelde ik ze wat Hermelien mij de avond voor haar verstening vertelde, ik nam aan dat ze dat al wisten, maar blijkbaar had Hermelien nog niet de kans gehad het ze te vertellen.
Toen ik klaar was met mijn verhaal viel blijkbaar alles op zijn voor Ron en Harry plaats, want ze rende weg iets roepend over prof. Smalhart, en ik bleef alleen achter.
Ik voelde me verschrikkelijk schuldig, over Hermelien, dat ik niet op haar had gewacht, want ik heb een andere route naar de bieb dan zij. En over Ginny, ik wou dat ik een betere vriendin had kunnen zijn, zodat ze zich niet zo verloor in Marten's dagboek.
Zo'n 5 uur later werd ik door prof. Anderling naar de ziekenzaal gebracht.
Ik kwam binnen en ging van bedroeft naar een grijns van oor tot oor in drie seconden, want Harry, Ron en, gelukkig ook Ginny, die naast een half versteende Hermelien in bed lag, zaten daar, gezond en wel, voor zover dat ging onder omstandigheden.
Zogauw ze mij zag begon Ginny ook te grijnzen, en ze verontschuldigde zich voor het niet vertrouwen van mij, en het feit dat ze niks had gezegd over het dagboek, Ik was allang blij dat ze veilig terug was, en volgens mij was ze heel blij dat ik haar vergaf, want ze nodigde me meteen uit om deze zomer bij haar te logeren.
Ik had maar wat graag de hele zomer bij haar willen logeren, maar ik wou eerst mijn ouders zien, dus we spraken af dat ik de laatste twee weken bij haar door zou brengen.
Tijdens het feestmaal op de laatste dag van het schooljaar was Hermelien ook weer de oude, en ik was gelukkig, ik had hele goede vrienden gemaakt het afgelopen jaar, en ik wist dat deze gebeurtenissen onze band specialer hadden gemaakt, ook al stond ik redelijk aan de zijlijn.
Ik was op de terugreis een beetje bedroeft, ik zou iedereen bijna twee maanden niet zien, maar tegelijkertijd was ik blij dat ik mijn ouders weer zou zien.
Op perron 9 ¾ nam ik afscheid van Harry, Ron, Hermelien en Ginny, en beloofde ze vaak te schrijven, en stapte op de trein naar Nederland vanaf perron 6.
Ik verveel me een beetje, dus ik schrijf maar door totdat mijn inspiratie is opgedroogt, al weet ik niet of het er zo beter op word, maar kan het altijd nog herschrijven. Als dingen niet helemaal kloppen zoals in deel twee, sorry het is nogal lang geleden sinds ik die heb gelezen.