Κεφάλαιο 3ο

Το κάλεσμα του παρελθόντος

Σημείωση του συγγραφέα : Ξέρω ότι αυτό το κεφάλαιο είναι μικρότερο από τα υπόλοιπα, αλλά είναι εξίσου σημαντικό, γιατί προετοιμάζει το έδαφος για τα ακόλουθα κεφάλαια.

Η οπτική γωνία του Εντουαρντ

Ήμασταν στο Φόρκς εδώ και μια εβδομάδα. Δεν είχα βγει από το δωμάτιό μου ούτε για να κυνηγήσω. Μου άξιζε κάθε μορφή πόνου. Εξαιτίας μου ο άγγελος μου είχε αυτοκτονήσει. Σε λίγες μέρες ήταν η επέτειος του θανάτου της. Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες από τότε που η Άλις και ο Τζάσπερ είχαν ενωθεί με την οικογένειά μας, ετοιμάζομαι για μια γρήγορη φυγή.

Φέτος, όμως, ήμουν εδώ και δεν είχα τη δύναμη να φύγω από την πόλη όπου την για πρώτη φορά τα ανθρώπινα μάτια μου συνάντησαν τα δικά της σοκολατί. Όχι, φέτος δεν θα έφευγα. Φέτος, θα επισκεφτώ των τάφο της, το παλιό μας σπίτι και τέλος το ξέφωτο μας-το ξέφωτο όπου της είχα ζητήσει να με παντρευτεί. Πρώτα θα πήγαινα στον τάφο και θα της άφηνα, κενταύριες, τα αγαπημένα της λουλούδια. Μετά τη σειρά είχε το ξέφωτο μας. Τέλος θα πήγαινα στο μέρος που κρατούσε τις περισσότερες αναμνήσεις, το μέρος όπου την έκανα για πρώτη φορά δικιά μου, το μέρος που στέγασε τους 3,5 πιο χαρούμενους μήνες τις μακροχρόνιας ύπαρξής μου. Το σπίτι μας.

Σ/Σ: Οι κενταύριες είναι φυτά ανθεκτικά στο χειμώνα, ποώδη, πολυετή και ετήσια. Η πλήρης ονομασία της είναι « Centaurea cyanus» και ήταν το φυτό «Κύανος» των αρχαίων Ελλήνων. Φθάνει σε ύψος από 30 μέχρι 50 εκατοστά και σχηματίζει μπλε, ροζ ή άσπρα άνθη που μπορεί να είναι μονά ή διπλά.

Λοιπόν πως σας φάνηκε; Σας άρεσε; Το μισείτε ; Σας παρακαλώ πολύ πείτε μου!:)

Μέχρι να ξανανεβάσω τα λέμε,

Can somebody tell me why me.

Κεφάλαιο 4ο :

Η συνάντηση

Σ/Σ: Το κεφάλαιο αυτό θα χωριστεί σε 2 μέρη, τα οποία θα ανεβάσω και σε διαφορετικές ημερομηνίες. Αν θέλετε να ανεβάσω και το επόμενο μέρος, πείτε μου τη γνώμη σας σχετικά με τα είδη ανεβασμένα κεφάλαια. Α, και συγνώμη που δεν έχω γράψει τόσο καιρό, αλλά τα πράγματα είναι λίγο δύσκολα.

Μέρος 1ο

Στο σπίτι των Κάλλεν

Η οπτική γωνία της Έσμη

-Καρλάιλ, νομίζω πως πρέπει να μιλήσεις στον Εντουαρντ. Δεν έχει βγει από το δωμάτιό του από τη μέρα που ήρθαμε και έχω αρχίσει να ανησυχώ…

Πριν καταφέρω να εκφράσω πλήρης την ανησυχία μου όμως, ο Καρλάιλ με σταμάτησε με ένα γρήγορο φιλί στα χείλι.

-Γλυκιά μου, ηρέμισε. Πάρε μια ανάσα.

Έκανα ακριβώς ότι μου είπε. Πήρα μια βαθιά-και κατά τη γνώμη μου άχρηστη-ανάσα.

-Έτσι είναι πολύ καλύτερα. Τώρα, Έσμη, πρέπει να καταλάβεις, ότι αυτή η πόλη κρατάει πολλές αναμνήσεις για τον γιο μας. Σε αυτή την πόλη παντρεύτηκε και έχασε την γυναίκα που αγαπούσε. Ξέρεις καλά ότι θεωρεί τον εαυτό του ως κύριο υπαίτιο για τον θάνατο της. Και εν μέρει καταλαβαίνω αυτή τη… σκέψη του. Η κοπέλα αυτοκτόνησε, γιατί νόμισε πως ο Εντουαρντ πέθανε. Ωστόσο, δεν φταίει αυτός που τραυματίστηκε άσχημα, όπως δεν φταίει αυτός που εγώ αποφάσισα, να τον μεταμορφώσω.

Όλοι αυτή την ώρα που ο Καρλάιλ μιλούσε, προσπαθούσα να φανταστώ πως θα ένιωθα αν πίστευα πως είχε πεθάνει. Η σκέψη και μόνο έφερε δάκρυα στα μάτια μου.

-Δεν ξέρω τι θα έκανα αν ποτέ σε έχανα, είπα με τρεμάμενη φωνή.

Ο σύζυγος μου έσκυψε προς το μέρος μου, κοντά στο αυτί μου και μου ψιθύρισε με μια φωνή που μαινόταν από πάθος.

-Δεν θα σε αφήσω ποτέ!

Η οπτική γωνία του Εντουαρντ

Όση ώρα οι γονείς μου μιλούσαν δεν μπορούσα παρά να νιώσω τύψεις και ζήλεια. Τύψεις που τους είχα ανησυχήσει. Ζήλεια που ο Καρλάιλ μπορούσε να εκπληρώσει αυτή του την υπόσχεση, αντίθετα με εμένα, που δεν μπόρεσα να γυρίσω πίσω στη δική μου σύζυγο. Ή μάλλον, που δεν μπορούσα να γυρίσω.

-Έντουαρντ σε παρακαλώ… Άκουσα τον Τζάσπερ να με εκλιπαρεί μέσω των σκέψεών του.

-Θα προσπαθήσω! Απάντησα ψιθυριστά.

Μετά από αυτή την σύντομη συναλλαγή με τον αδερφό μου, γύρισα πίσω στα σχέδια μου.

Η οπτική γωνία του Τζάσπερ

Από τη στιγμή που γύρισα σπίτι με τη Άλις ένα συνεχή κύμα πόνου με διαπερνά. Και σαν να μην ήταν αρκετό, το κύμα αυτό εμποτίστηκε με τύψεις και ζήλεια. Ο καημένος ο Έντουαρντ. Κάθε χρόνο, όταν οι 13 Σεπτεμβρίου ζυγώνουν ο πόνος που νιώθει ενδυναμώνετε, φτάνοντας το ζενίθ της αντοχής μου σε αυτό το αίσθημα. Και πιστέψτε με η αντοχή μου στον πόνο είναι μεγάλη. Πολλές φορές αναρωτιέμαι , πως τον αντέχει. Πώς αντέχει να ζει χωρίς το κέντρο της ύπαρξής του. Πώς καταφέρνει να μην επιβιβαστεί στο επόμενο αεροπλάνο για Ιταλία και να ζητήσει να τον εκτελέσουν. Ξέρω πως εγώ αυτό θα έκανα αν έχανα ποτέ την Άλις. Καθώς η σκέψη ενός κόσμου χωρίς αυτή πέρασε από το μυαλό μου, έσφιξα το χέρι της περισσότερο.

Όλη αυτή την ώρα ο πόνος χειροτέρευε. Λεπτό με το λεπτό ο πόνος ενδυναμωνόταν, μέχρι που σε κάποιο ακαθόριστο χρονικό σημείο η «φωτιά» άρχισε να γλύφει με τις πύρινες γλώσσες τις τη πανοπλία της αυτοσυγκέντρωσης μου. Λίγο ακόμα και θα έσπαγα. Γρήγορα, παρακάλεσα τον Έντουαρντ να χαλιναγωγήσει τα συναισθήματα του. Ευτυχώς, η ζήλεια και οι τύψεις απομακρύνθηκαν, αλλά ο πόνος… Ο πόνος ήταν πάντα εκεί, πανταχού παρόν. Προς τη διάσωση μου, η Άλις, που η όλη συναλλαγή και πονεμένο βλέμμα, που φορούσα σαν μόνιμη μάσκα όποτε ήμουν στο σπίτι, δεν είχαν διαφύγει της επίληψης της, με φίλησε γρήγορα στο στόμα, αποσπώντας , έτσι την προσοχή μου. Αχ, αυτή η γυναίκα, πάντα ξέρει πώς να στρέψει την προσοχή μου στα πιο… Ζωώδη ένστικτα μου για αυτή.

Την ίδια ώρα στην έπαυλη Μάσεν

Η οπτική γωνία του Λόρεντ

Εδώ και μια εβδομάδα μέναμε στο σπίτι δίπλα από αυτό που είχαμε αγοράσει. Σύμφωνα με τον Τζέιμς το σπίτι που αρχικά είχαμε αγοράσει θα έμενε ίδιο και απαράλλακτο, πλην των απαραίτητων επισκευών προκειμένου να συνεχίσει να ορθώνετε στο ίδιο σημείο.

Τα έπιπλα του σπιτιού, είχαν επισκευαστεί από την ίδια την Μπέλλα και επανατοποθετηθεί στο ίδιο σημείο που ήταν και πριν. Να που τελικά το πτυχίο της στην συντήρηση, στην αρχιτεκτονική και στην αναπαλαίωση φάνηκαν τελικά χρήσιμα.

Αν θέλετε την άποψη μου, όλο αυτό το «καρναβάλι» είναι άχρηστο. Αλλά φυσικά όταν εξέφρασα την άποψη μου- να πετάξουμε τα παλιά έπιπλα και να μεταλλάξουμε το μέρος σε κάτι πιο μοντέρνο, ένιωσα τα χέρια μου να αποκολλούνται από μια έξαλλη( και κατά την ταπεινή μου γνώμη σέξη) Μπέλλα. Χρειάστηκαν 10 λεπτά και δύο βρικόλακες για να την σταματήσουν από το να με κάψει.

Κάτι ακόμα που ποτέ δεν θα καταλάβω, είναι γιατί κάνει έτσι για έναν ηλίθιο θνητό, ο οποίος όχι απλά είχε την ευχαρίστηση να κάνει σεξ μαζί της, αλλά σαν να μην έφτανε αυτό την έχει τυλιγμένη γύρω από τα δάχτυλα του ακόμα και ως νεκρός! Θέλω να πω, για όνομα του θεού, γιατί δεν μπορεί να μου δώσει μια ευκαιρία; !

Η οπτική γωνία του Τζέιμς

Είχα αρχίσει να ανησυχώ για την Μπέλλα. Από την ώρα που ήρθαμε, είχε βγει από το κατώφλι εκείνου του σπιτιού για να παραγγέλλει και να λάβει τα υλικά που χρειαζόταν για να φτιάξει εκείνο το σπίτι. Είχε τελειώσει με το σπίτι σε μια εβδομάδα! Ακόμα και για έναν βρικόλακα, αυτή η αναλογία εργασιών για να τελειώσει σε μια εβδομάδα ήθελε τουλάχιστον 2 του είδους μας! Είχε κάνει αναπαλαίωση ακόμα και στις φωτογραφίες!

Αν δεν την αγαπούσα τόσο πολύ, νομίζω πως εγώ ο ίδιος θα εκπλήρωνα την ευχή θανάτου της. Είναι το μικρό μου κοριτσάκι, το άτομο που με κρατούσε σε μια ευθεία μέχρι να γνωρίσω τη Βικτόρια, η κόρη που όταν είδε πόσο πολύ σιχαινόμουν την ίδια μου την ύπαρξη, για να με βοηθήσει έψαξε να βρει μια εναλλακτική πηγή τροφής. Ήταν σαν την κόρη που έχασα πριν από τόσους αιώνες. Τότε νόμιζα πως επειδή ήταν κορίτσι δεν άξιζε ούτε ένα βλέμμα. Μετά όμως μεταμορφώθηκα και έμεινα μόνος για τόσα χρόνια και το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ πριν βρω τη Μπέλλα, εκείνη την νύχτα στο δάσος σχεδόν νεκρή, ήταν πόσο πολύ μου έλειπε το κοριτσάκι μου. Γι' αυτό και την είχα μεταμορφώσει, μου θύμιζε τόσο πολύ την κορούλα μου .Δεν νομίζω πως θα αντέξω να χάσω μια ακόμα κόρη. Όχι, λάθος ρήμα, δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να χάσει μια ακόμα κόρη, θα παλέψω με όλα τα μέσα που μου δίνει η ύπαρξή μου πριν αφήσω τίποτα να της συμβεί. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να μιλήσω μαζί της για τους λόγους που τη μεταμόρφωσα και τα συναισθήματα μου όταν τη βλέπω να πονά για ένα χαμένο άστρο.